کنترل شیمیایی علف های هرز در ارزن دم روباهی (Setaria italica L.)

نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

بخش تحقیقات گیاه‌پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد

چکیده

سابقه و هدف: گسترش پدیده خشکسالی و شوری در کشور و تحمل ارزن به شرایط خشک و شور سبب گسترش کشت ارزن شده است. علف‌های هرز یکی از مهمترین عوامل کاهش عملکرد ارزن هستند. بنابراین مدیریت مناسب علف‌های هرز باعث بهبود عملکرد محصول و افزایش کارآیی نهاده‌های مصرفی در آن می‌شود. کنترل شیمیایی علف‌های هرز از نظر سهولت در کاربرد و کاهش هزینه‌های کارگری همواره مورد توجه بوده است. از سوی دیگر تاکنون تحقیق جامعی در مورد امکان استفاده از علف‌‌کش‌ها در کنترل علف‌های هرز مزارع ارزن (دم‌روباهی) کشور انجام نشده است. بنابراین هدف از انجام این تحقیق، بررسی کارآیی چند علف‌کش‌ دو‌منظوره و باریک‌‌برگ‌‌کش با نحوه عمل متفاوت بر روی علف‌های ‌هرز مزارع ارزن بود تا علف‌‌کش‌های قابل استفاده در این محصول معرفی و توصیه شوند.
مواد و روش‌ها: به منظور بررسی امکان مصرف پس رویشی علف‌کش‌های مت‌سولفورون‌متیل+ سولفوسولفورون (توتال® WG) 32 گرم در هکتار، سولفوسولفورون (آپیروس® WG) 95/19 گرم در هکتار، مزوسولفورون+ یدوسولفورون (آتلانتیس® OD) 18 گرم در هکتار، ایزوپروتون+ دیفلوفنیکان (پنتر®SC ) 1100 گرم در هکتار، آنیلوفوس+ اتوکسی‌سولفورون (سان‌رایس‌پلاس® EC) 945 گرم در هکتار، اگزادیارژیل (تاپ‌استار® SC 400) 1200 گرم در هکتار، اگزادیازون (رونستار® EC 25) 1000 گرم در هکتار و باریک‌‌برگ‌‌کش‌های فنوکساپروپ‌پی‌اتیل (پوماسوپر® EW%5/7) 2/55 گرم در هکتار، دیکلوفوپ‌متیل (ایلوکسان®EC ) 5/867 گرم در هکتار، پینوکسادن (آکسیال® EC 100) 150 گرم در هکتار، کلودینافوپ (تاپیک® EC 240) 192 گرم در هکتار و پینوکسادن+ کلودینافوپ ‌(تراکسوس® EC) 300 گرم در هکتار (دز علف‌کش‌ها بر اساس ماده‌‌‌موثره ذکر شده است) در کنترل علف‌های هرز در ارزن دم‌روباهی رقم باستان، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی در ایستگاه تحقیقات طرق مشهد در تابستان سال زراعی 1391 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد علف‌های‌ هرز پهن‌برگ غالب مزرعه ارزن شامل تاج‌خروس (Amaranthus retroflexus L.)، سلمه (Chenopodium album L.) و خرفه (Portulaca oleracea L.) بودند و علف ‌های‌هرز باریک‌‌برگ غالب مزرعه شامل چسبک (Setaria viridis (L.) P.Beauv.) و سوروف (Echinocloa crus-galli (L.) P.Beauv.) بودند. تمامی علف‌‌کش‌های دو‌منظوره و باریک‌برگ‌کش‌ها، باعث کنترل مناسب علف‌های ‌هرز و کاهش معنی‌دار تراکم و وزن خشک علف‌های ‌هرز پهن‌برگ و باریک‌برگ نسبت به شاهد بدون مبارزه شدند. مصرف فنوکساپروپ‌پی‌اتیل، دیکلوفوپ‌متیل، پینوکسادن، کلودینافوپ، پینوکسادن+ کلودینافوپ، مت‌سولفورون‌متیل+ سولفوسولفورون، سولفوسولفورون و مزو‌سولفورون+ یدوسولفورون به دلیل ایجاد خسارت شدید و کاهش معنی‌دار عملکرد ارزن توصیه نمی‌شوند.
نتیجه‌گیری: مصرف علف‌کش‌های دو‌منظوره آنیلوفوس+ اتوکسی‌سولفورون، ایزوپروتون+ دیفلوفنیکان، اگزادیارژیل و اگزادیازون ضمن کنترل مناسب علف‌های ‌هرز، باعث افزایش معنی‌دار عملکرد نسبت به شاهد بدون مبارزه شدند و بنابراین به‌نظر می‌رسد مصرف آنها در ارزن قابل توصیه است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Chemical Weed Control in Foxtail Millet (Setaria italica L.)

نویسنده [English]

  • Majid Abbaspoor
Plant Protection Research Department, Khorasan Razavi Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Mashhad.
چکیده [English]

Background and objectives: Foxtail millet (Setaria italica L.) is cultivated world wide for human and animal consumption. Because of drought and salt tolerance, millets can be cultivated in the areas affected by drought and salt stress conditions in the country. Weeds are the major obstacles in increasing the productivity of millets. Since now, there has been no remarkable research and suitable herbicides available for weed control in foxtail millet fields during the post-emergence stage. In the present study, we investigated the efficacy of some herbicides on weeds grown in the field and their safety on foxtail millet simultanously.
Materials and methods: A field study was conducted to evaluate the efficacy of herbicides for weed control in foxtail millet (Setaria italica L.) in Agricultural and Natural Resources Research and Education Center of Khorasan Razavi Province, in Mashhad in 2012 growing season. The experiment was conducted in a completely randomized block design with four replications. Treatments were consisted of the post emergence application of dual purpose herbicides including: metsulfuron-methyl+ sulfosulfuron (Total® WG) 32 g active ingredient (a i) ha-1, sulfosulfuron (Apirus® WG) 19.95 g a i ha-1, oxadiazon (Ronstar® SC) 1000 g a i ha-1, mesosulfuron+ idosulfuron (Atlantis® OD) l8 g a i ha-1, isoprotron+ diflophenican (Panther® SC) 1100 g a i ha-1, anilofus+ ethoxysulfuron (Sunrice Plus® EC) 945 g a i ha-1, oxadiargyl (Topstar® 30 EC) 1200 g a i ha-1, and grass killers including: fenoxaprop-p-ethyl (Puma Super®) 55.2 g a i ha-1, diclofop-methyl (Illoxan® EC) 867.5 g a i ha-1, pinoxaden (Axial® 100 EC) l50 g a i ha-1, clodinafop (Topik® 240 EC) 192 g a i ha-1, pinoxaden+ clodinafop (Traxos® EC) 300 g a i ha-1 plus hand weeding and weedy checks.
Results: Results showed Amaranthus retroflexus (L.) Chenopodium album (L.), Portulaca oleracea (L.) were dominant broadleaved weed species and Echinocloa crus-galli (L.) P.Beauv. and Setaria viridis (L.) P.Beauv. were dominant narrowleaved weed species in the field. Density and dry matter of dominant weed species were significantly decreased by dual purpose and grass killer herbicides. Because of severe damage on foxtail millet, application of fenoxaprop-p-ethyl, diclofop-methyl, pinoxaden, clodinafop, pinoxaden+ clodinafop, metsulfuron-methyl+ sulfosulfuron, sulfosulfuron, mesosulfuron+ idosulfuron are not recommended to be used for weed control in foxtail millet fields.
Conclusion: Application of oxadiargyl, oxadiazon, isoprotron+ diflophenican, and anilofus+ ethoxysulfuron showed suitable weed control and caused no adverse effect on biological and grain yield of foxtail millet and therefore can be recommended to be used for weed control in foxtail millet fields.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Crop injury
  • Herbicides
  • Oxadiargyl
  • Oxadiazon
  • Yield loss

مراجع

1.Baghestani, M.A., Zand, E., Soufizadeh, S., Beheshtian, M., Haghighi, A., Barjasteh, A., Ghanbarani Birgani, D. and Deihimfard R. 2008. Study on the efficacy of weed control in wheat (Triticum aestivum L.) with tank mixtures of grass herbicides with broadleaved herbicides. Crop Prot. 27: 104-111.
2.Baghestani, M.A., Zand, E., Soufizadeh, S., Jamali, M. and Maighani, F.2007. Evaluation of sulfosulfuron for broadleaved and grass weed control in wheat (Triticum aestivum L.) in Iran. Crop Prot. 26: 1385-1389.
3.Bakkali, Y., Ruiz-Santaella, J.P., Osuna, M.D., Wagner, J., Fischer, A.J. and De Prado, R. 2007. Late watergrass (Echinochloa phyllopogon): Mechanisms involved in the resistance to fenoxaprop-p-ethyl. J. Agric. Food Chem. 55: 4052-4058.
4.Chahill, M.J. 1988. Diflufenican and isoproturon: a case history of its development in winter cereals in Ireland. Asp. Appl. Biol. 18: 247-264.
5.Cuerrier, M.E., Vanasse, A. and Leroux, G.D. 2010. Chemical and mechanical weed management strategies for grain pearl millet and forage pearl millet. Can. J. Plant Sci. 90: 371-381.
6.Ezra, G. and Stephenson, G.R. 1985. Comparative metabolism of atrazineand EPTC in proso millet (Panicum miliaceum L.) and corn. Pestic. Biochem. Physiol. 24: 207-212.
7.FAO. 2014. FAOSTAT. Available at http://faostat.fao.org/site/567/desktopdefault.aspx#ancor.
8.FAO. 2015. Setaria italica (L.) Beauv. Available at http://www.fao.org/ ag/Agp/ agpc/doc/Gbase/data/ pf000314.htm.
9.Frost, P.R., Macleod, I.L. and Hanlon, E.M. 2003. Evaluation of oxadiargyl herbicide in various Australian horticultural crops. P 929-932. International Congress Crop Science & Technology 2003, Vol 1 and 2, Glasgow.
10.Hoskins, A.J., Youngs, B.G., Krausz, R.F. and Russin, J.S. 2005. Controlof Italian rye grass (Lolium multiflorum) in winter wheat. Weed Technol.19: 261-265.
11.Izadi Yazdanabadi, F., Esmailpor Akhlamad, U., Omidi, A. and Behdani, M.A. 2013. Evaluation of fox tail millet (Setaria italica) forage quality in different growth stages. Agroecology.5: 282-288. (In Persian with English Abstract)
12.Khazaie, H.R., Mohammad abadi, A.A. and Borzooei, A. 2006. Study the effect of drought stress on morphological and physiological characteristics of millets. Iranian J. Field Crops Res. 3: 35-44.(In Persian with English Abstract)
13.Klaij, M.C. and Hoogmoed, W.B. 1996. Weeding method and pre-sowing tillage effects on weed growth and pearl millet yield in a sandy soil of the West African Sahelian zone. Soil Till. Res. 39: 31-43.
14.Kumar, M.K.P., Shekara, B.G., Sunil, C.M. and Yamuna, B.G. 2015. Response of drill sown finger millet (Eleusine coracana) to pre and post-emergent herbicides. Bioscan. 10: 299-302.
15.Laing, E.M. and Odette, P.E. 1980. Sorghum and Millets. Academic Press, London.
16.Lyon, D.J., Kniss, A. and Miller, S.D. 2007. Carfentrazone improves broadleaf weed control in proso and foxtail millets. Weed Technol. 21: 84-87.
17.May, W.E., Johnson, E.N., Ulrich, D.J., Holzapfel, C.B. and Lafond, G.P.2009. Tolerance of foxtail millet to combinations of bromoxynil, clopyralid, fluroxypyr, and MCPA. Weed Technol. 23: 94-98.
18.Mishra, J.S. 2015. Weed management in millets: Retrospect and prospects. Ind. J. Weed Sci. 47: 246-253.
19.Mishra, J.S. 2016. Weed Problem in Millets and Its Management. P 205-220, In: I.K. Das and P.G. Padmaja (eds), P.G. Biotic Stress Resistance in Millets, Elsevier, Academic Press, London.
20.Naik, C.D., Muniyappa, T.V. and Dinesh Kumar, M. 2001. Integrated weed management studies in drill sown finger millet. Kar. J. Agric. Sci. 14: 900-904.
21.Nandal, T., Singh, A. and Arya, P.1994. Chemical weed control in onion (Allium cepa L.). Crop Res. 3: 532-536.
22.Narwal, S., Singh, S., Panwar, K.S.and Malik, R.K. 2002. Performanceof acetachlor and anilofos plus ethoxysulfuron for weed control in transplanted rice (Oryza sativa). Ind. J. Agron. 47: 67-71.
23.Nema, A.K., Sankar, G.R.M. and Chauhan, S.P.S. 2008. Selection of superior tillage and fertilizer practices based on rainfall and soil moisture effects on pearl millet yield under semiarid inceptisols. J. Irrig. Drain.E-Asce. 3: 361-371.
24.Ning, N., Yuan, X., Dong, S., Wen, Y., Gao, Z., Guo, M. and Guo, P. 2015. Grain yield and quality of foxtail millet (Setaria italica L.) in response to tribenuronmethyl. PLoS ONE. 10: e0142557. doi:10.1371/journal.pone. 0142557.
25.Noroozi, H., Roshanfekr, H., Hassibi, P. and Meskarbashee, M. 2013. The evaluation of some photosynthetic characteristics in two forage millet cultivars under salt stress conditions.J. Plant Process. Func. 85: 75-85.(In Persian with English Abstract)
26.Oelke, E.A., Oplinger, E.S., Putnam, D.H., Durgan, B.R., Doll, J.D. and Undersander, D.J. 1990. Alternative field crops manual, Millet. Available at https://hort.purdue.edu/newcrop/afcm/millet.html (Retrieved October 2, 2017).
27.Petersen, J. and Augustin, B. 2006. Weed control in millet corn (Panicum miliaceum). J. Plant Dis. Prot. Special Issue XX: 773-779.
28.Rao, V.S. 2000. Principles of Weed Science. Science Publishers, New Hampshire.
29.Reddy, S.S., Stahlman, P.W., Geier, P.W., Charvat, L.D., Wilson, R.G. and Moechnig, M.J. 2014. Tolerance of foxtail, proso and pearl millets to saflufenacil. Crop Prot. 57: 57-62.
30.Safari, F., Galeshi, S., Torbatinejad, N.M. and Mosavat, S.A. 2008. The effect of sowing date and plant density on forage yield of foxtail millet (Setaria italica). J. Agri. Sci. Nat. Resour. 15: 26-40. (In Persian with English Abstract)
31.Singh, K., Hooda, R.S., Singh, H. and Singh, V.P. 2008. Growth and nutrients uptake by pearl millet-associatedweeds as influenced by levels andtimes of nitrogen application and weed management. Res. Crops. 9: 27-30.
32.Ustimenko, G.V.B. 1980. Plant Gorowing in the Tropices and Subtropic. Mir Publisher, Moscow.
33.Wang, T. and Darmency, H. 1997. Cross- Resistance to aryloxyphenoxypropionate and cyclohexanedione herbicides in foxtail millet (Setaria italica). Pestic. Biochem. Physiol. 59: 81-88.
34.Yates, S. 2005. Syngenta rollsout grassy-weed killer Axail in tourof regional crops. Available at http://www.Capitalpress.info/main.asp?sectionID=67&subsectionID=617&ArticleID.
35.Zand, E., Baghestani, M.A., Nezam-Abadi, N. and Shimi, P. 2010. Herbicides and important weeds ofIran. Nashr-Daneshgahi Press. Tehran. (In Persian)
36.Zimdahl, R.L. 2007. Fundamentalsof weed science. Academic Press.New York.
پژوهش‌های تولید گیاهی
دوره 26، شماره 4
اسفند 1398
صفحه 149-162

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار